Waarom wordt het huilen van mannen als een taboe gezien?

Mannen worden vaak gezien als het sterke geslacht. Zo gingen mannen in dienst (dienstplicht) en waren ook veel grote wereldleiders voornamelijk mannen. Vooral vroeger was het voor mannen minder normaal dan nu om hun emoties te tonen. Vrouwen werden als zwakker gezien en mochten best eens huilen, maar voor mannen was er vaak minder ruimte om te huilen of om überhaupt hun emoties te tonen.

Verder spelen ook veel andere dingen een rol. Zo begint het al vroeg bij de opvoeding. Kinderen kopiëren namelijk het gedrag van hun ouders en dus vaak ook hun manier van communiceren en hoe ze op bepaalde situaties reageren. Veel oudere mannen zijn waarschijnlijk nog op deze manier opgevoed en leren dit hun eigen kinderen misschien ook aan. Nu het allemaal steeds normaler is geworden, beginnen de ouders van nu langzamerhand ook hun zonen te leren dat huilen en je emoties tonen normaal is en niet iets is waar je je voor hoeft te schamen. Daarbij komt er toch ook een beetje het oerinstinct van de mannen kijken. Zo hebben velen misschien nog wel een groot ego en durven ze niet echt hun zwaktes te laten zien, bang om als zwak of als minder mannelijk gezien te worden.

Vrouwen huilen vaker dan mannen

Dat vrouwen vaker dan mannen huilen is een feit. Zo deed huilprofessor Ad Vingerhoets samen met collega Marleen Becht onderzoek naar het huilgedrag van zo’n 5.500 mensen uit 30 verschillende landen. Hieruit kwam naar voren dat vrouwen wel degelijk vaker dan mannen huilen. Zo huilen vrouwen gemiddeld twee tot vier keer per maand, terwijl mannen ongeveer eens in de twee maanden huilen. Verder kwam in dit onderzoek ook naar voren dat mannen zich eerder schamen tijdens het huilen dan dat vrouwen dat doen.

Tussen de verschillende landen zaten hier ook weer grote verschillen in. Zo werd het laagst gemiddelde score van schaamte door mannen tijdens het huilen in Finland gevonden en het hoogst in Zwitserland. Verder kwam ook naar voren dat vrouwen zich minder schamen als ze gehuild hebben. Vrouwen schijnen zich na het huilen ook iets beter te voelen dan mannen, maar deze verschillen waren niet heel groot. Over het algemeen voelen zowel mannen als vrouwen zich een stuk beter na een huilbui.

Wij gingen met Ad Vingerhoets in gesprek over het taboe rondom huilen bij mannen en stelden hem de volgende vragen:

1. Charles Darwin stelde al vast dat snel huilende mannen nergens ter wereld echt gewaardeerd worden. Ben je het met deze stelling eens en zie je een verschil hierin met hoe er vroeger over werd gedacht en hoe er nu over wordt gedacht?

Eigenlijk moet je hier toch wel een kanttekening bij maken, want als je in de geschiedenis kijkt dan blijkt in de renaissance dat het huilen van helden juist wel gewaardeerd te worden. Dat had toen absoluut geen negatief effect voor het imago. Helden horen natuurlijk stoer te zijn, maar als ze een strijd verliezen of hun vrouw en kinderen missen horen ze ook te huilen. Dat was toen geen enkel probleem. Het is best interessant dat dat zo is, want er zijn ook voorbeelden in Engeland in de middeleeuwen bijvoorbeeld. Als een boer een stuk grond verloor, vonden ze het namelijk wel acceptabel als er gehuild werd. Maar in het geval van een ridder die bij wijze van spreken onthoofd werd, werd huilen eigenlijk helemaal niet geaccepteerd en gewaardeerd

2. Wat is het grootste verschil tussen mannen en vrouwen qua huilen?

Het verschil ontwikkelt zich eigenlijk later pas, want jongens huilen op jonge leeftijd als kind juist wat vaker dan meisjes. Als je echt gaat kijken naar de sterk opwekkende situaties van tranen, dus rouw, liefdesverdriet en heimwee, dan zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen qua huilen niet eens zo heel groot. De verschillen zijn vooral terug te zien in de alledaagse situaties zoals een auto die niet start of een computer die crasht. In zulke situaties gaan vrouwen sneller huilen en mannen gaan dan eerder vloeken. En conflictsituaties moet je natuurlijk ook niet vergeten, want in ons onderzoek kwam naar voren dat ongeveer een kwart van de vrouwen in conflictsituaties sneller huilt uit machteloosheid. Huilen hangt namelijk niet alleen samen met verdriet natuurlijk, maar vooral ook uit machteloosheid. Bij mannen treedt bij angst eerder de ‘vecht en vlucht reactie’ op, wat een reactie is die eigenlijk niet samen gaat met huilen.

3. Wat zijn volgens jou de belangrijkste factoren waarom er een taboe rust om mannen en huilen?

Dat komt eigenlijk toch door de associatie die veel mensen hebben, dat huilen in verband wordt gebracht met zwakheid. Maar uit ons onderzoek komt eigenlijk ook steeds weer naar voren dat iemand gezien wordt als eerlijk en betrouwbaar als diegene om gepaste redenen huilt. Dat is het soort type mensen waar veel mensen van doen willen hebben.

4. Rust er momenteel nog steeds een taboe op of is dat met de jaren heen wel steeds meer geaccepteerd?

Het wordt zeker meer geaccepteerd en ik had het net ook al over de helden van vroeger. Maar als je kijkt naar de helden van nu, zoals sporters die ook regelmatig huilen als ze een wedstrijd winnen of verliezen, dan wordt dat tegenwoordig ook prominent op beeld gebracht. Er wordt steeds meer aandacht aan besteed, dus dat maakt het wel een stuk makkelijker. Hierdoor wordt het ook steeds meer geaccepteerd en kijkt men er niet vreemd van op.