Wanneer je in Duitsland bent dan eet je braadworst. Zo gezegd, zo gedaan. Na een flinke bodem te hebben gelegd met Bratwurst en bijbehorende Sauerkraut besluiten we op boevenpad te gaan, we trappen de avond af bij Rosi’s.
Rosi’s
We wisten op voorhand eigenlijk helemaal niets van deze club, behalve dat er zelden techno gedraaid wordt. Op aandringen van een stel Duitsers besluiten we Rosi’s toch een kans te geven. We zijn vroeg, maar bij binnenkomst valt direct op dat er relatief veel vrouwen zijn, wat de sfeer relaxed en nonchalant maakt. De muziek is ietwat alternatief, maar wel chill. Rosi’s heeft twee dansvloeren, maar is niet echt een club. We zijn dol op bandjes, maar dit is eigenlijk niet hetgeen waarvoor we naar Berlijn gekomen zijn. We besluiten nog een Jäger achterover te slaan en onze weg te vervolgen naar de eerste echte club. Het schijnt dat je hier in de zomer overigens heerlijk in de binnentuin kunt chillen en onder het genot van een biertje, diverse muziekstijlen (afhankelijk van de avond) kunt aanhoren.
Wilden Renate
We begonnen de avond goed, maar het is nu tijd om deze clubtour naar een hoger niveau te tillen. Het is voor mij de eerste keer in de Wilden Renate, maar de mannen met wie ik ben zijn hier al een aantal keer eerder geweest. Mede door hun verhalen, de naam van de club en het beeld wat ik er van had, was ik opgewonden geraakt. Bij binnenkomst staan we in een grote (deels overdekte) binnentuin. Dit is precies zo’n plek waar je zomers even op adem wilt komen en een peukie wilt doen, nadat je 5 uur non-stop hebt staan rammen. Een plek waar je kunt verdwalen in het rauwe en harde wat de stad te bieden heeft. Maar de Wilde Renate blijkt veel meer te zijn dan een binnentuin. Gelukkig maar. We droppen onze jassen, gaan naar binnen en lopen de trap op. Met iedere stap die ik zet word ik meer in de muziek gezogen. Boven aangekomen, kom ik tot de ontdekking dat de Wilde Renate is opgebouwd uit allemaal kleine verschillende ruimtes, kamertjes. De plek waarvan ik de muziek hoorde, zal ik opschrijven als de huiskamer. Al was dit verreweg van een plek waar mensen een kopje thee dronken en naar de TV zaten te kijken.
Tresor
Mijn hart begint steeds sneller te kloppen, mede doordat ik al redelijk wat Jägers achter de kiezen heb, maar misschien ook wel omdat Tresor al enige tijd bovenaan mijn bucket-list staat. De club waar ik zoveel goeds over gehoord heb. Op Berghain na, misschien wel de bekendste club van Berlijn. Tresor is net iets minder commercieel en daardoor extra spannend. We rollen uit de taxi en mengen ons tussen de enorme mensenmassa die (niet geheel onverwachts) allemaal graag naar binnen wilt. De club is van binnen nog rauwer dan van buiten. Naast beton en hoge plafonds, vind je hier vooral bezwete mensen die losgaan op snoei harde techno. Ja, dit is precies wat we gehoopt hadden.
Een avondje stappen gaat er heftig aan toe, laat dat duidelijk zijn. Foto’s maak je maar ergens anders en slapen doe je morgen wel weer. It’s a matter of taste and we love it!