De carrière van Silvio Berlusconi
Met de leeftijd van inmiddels 85 jaar heeft Berlusconi heel wat tijd gehad om zijn rijkdommen te vergaren. Dat een scheut charme en passie één van de ingrediënten is moge duidelijk zijn. Jonge Berlusconi begon zijn geld te vergaren als entertainer en muzikant. Dat deed hij in zijn jongere jaren op cruiseschepen.
Sterker nog, de veelbesproken Italiaan is een man van vele talenten: hij componeerde zelfs muziek, schreef meerdere boeken en studeerde cum laude af in rechten.
Gaandeweg, 1961, richtte Berlusconi Fininvest op. Het werd dé holdingmaatschappij van zijn dochterbedrijven. Sindsdien deed de Italiaan vele sectoren aan met zijn ‘geldmachine’. Bouwprojecten in Milaan, zijn geboortestad, waren de grote doorslag. Daarna volgden ook uitstappen in de mediawereld. Canale 5, een lokale zender, stuwde daarbij door naar landelijk commercieel succes eind zeventigerjaren.
Zijn overname van de voetbalclub AC Milan
De man is daarnaast vooral bekend van de overname van AC Milan. Dankzij de investeringen van Berlusconi hervond de club de weg terug naar de Europese successen en daarmee de wereldtop. Voetballers als Frank Rijkaard, Ruud Gullit en Marco van Basten – zij waren instrumenteel in deze jaren. De club is weliswaar niet meer in handen van Berlusconi – maar de club wisselde zo een dertig jaar later ‘van hand’, voor een bedrag van 740 miljoen euro in 2017.
Het vermogen van Silvio Berlusconi wordt door Forbes geschat op 7.2 miljard dollar
Zijn monopolie op de Italiaanse media, dat niet eenmalig vraagtekens opriep rondom de drie campagnes van Berlusconi, schetst een beeld van een oppermachtig figuur. En daar valt nog wat over te schrijven. Schandalen – in veelvoud – met beschuldigingen van corruptie, omkoping, en noem maar op. Toch lijkt het erop dat hij er met weinig kleerscheuren van af is gekomen – in ieder geval financieel. Berlusconi’s vermogen wordt door Forbes geschat op maar liefst 7.2 miljard dollar.
Hij zou na zijn zeventigste levensjaar overigens niet hoeven te brommen, zoals de Italiaanse wetgeving dicteert. En voor die tijd had hij zich dusdanig ingedekt. Nee, de beste man kreeg een taakstraf: koffie schenken in het verpleeghuis. Met als voorwaarde dat hij dan niet zou zingen.