Religieuze opvattingen zijn welkom, zolang ze niet dicteren
En juist dat is waar het wat ons betreft fout gaat met betrekking tot dit item. Nu is het zo dat men de laatste tijd nogal snel iets opblaast, maar in dit geval is het niet meer dan logisch dat er door de homogemeenschap vol afschuw wordt gereageerd op deze ‘verklaring’. Waarom? Nou, volgens de Nashville-Verklaring is het zo dat God in geen enkel opzicht liefde, seksueel contact en andere relationele banden heeft bedoeld op basis van een homoseksuele geaardheid. Dit geldt eveneens voor een polygame of polyamoreuze relatie.
Laat dit nou net in het verkeerde keelgat schieten van een hoop mensen die ruimdenkender zijn dan de doorsnee burger uit 1386. Om het geheel nog eventjes aan te dikken en een spreekwoordelijke trap na te geven, wordt er eveneens gesteld dat homoseksualiteit ‘te genezen’ is. U zegt? Juist ja, we zijn pas een paar dagen gearriveerd in het 19e jaar van de 21e eeuw en we worden alweer terug gekatapulteerd naar de tijd van vierendelen, heksenjacht en bokkenrijders. Waar is het in hemelsnaam misgegaan met de ontwikkeling?
Wat ons nog het meest stoort is de wijze waarop men deze tekstuele onzin in elkaar heeft gestoken. Religieus zijn is prima, bepaalde waarden nastreven is dat eveneens. Echter, om vanuit een bepaalde (religieuze) positie te bepalen dat gedrag anders dan het door jouw heilige opgelegde te bestempelen als fout, dat is gewoon klinklare onzin. Niet van deze tijd zelfs. Om niet te zeggen kletsnatte spetterpoep.
‘Uw wil geschiede’
Ik ga eens in de zoveel tijd naar de kerk. Ik ben gedoopt, heb mijn Heilige Communie gedaan én kuste de ring tijdens het Vormsel in groepje 8 van de Katholieke basisschool. Ik liep eveneens rond met een kruisje om mijn nek in mijn jeugdige jaren – want dat was cool. Niet de opvatting die de lokale priester me mee had willen geven denk ik, maar dat maakt niet uit. Gelovig zijn kan in diverse vormen, streng of niet. Het is de kunst dat je die overtuiging niet probeert over te brengen op anderen, je doet het tenslotte voor jezelf.
Wij, de ‘niet-gelovigen’, hebben onszelf nooit het recht verschaft om streng-gelovigen onze normen en waarden op te dringen. Waarom zou je ook, het is tenslotte ieders keuze om te doen en laten wat ‘ie wil. Zolang het niet in strijd is met hetgeen hij of zij predikt. En juist daar knelt het een en ander met de introductie van de Nashville-Verklaring. Als we dit prachtige epistel namelijk mogen (lees: moeten) geloven, dan is niemand vrij in het maken van z’n keuzes, zolang deze niet passen binnen het beleid van de gereformeerde Christelijke kerk. Sorry, maar dat gaat wat mij betreft enkele reuzenstappen te ver.
Het mag nooit zo zijn, in geen enkel geval, dat het ene individu zichzelf het recht verwerft om het andere individu te vertellen hoe te leven. Ongeacht je afkomst, leeftijd, huidskleur of de gemeenschap waar je jezelf aan lieert. In de basis hebben we enkel de mogelijkheid en soms het recht, om de ander te adviseren. Adviseren is op geen enkel moment hetzelfde als ‘dirigeren’. Zelfs niet als Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen.
En ik maar denken dat in God’s ogen iedereen gelijk is
Het kan natuurlijk komen door mijn redelijk bekrompen fake gelovige kant, maar al zolang ik kan lopen, word ik grootgebracht met het idee dat in God’s ogen iedereen gelijk is. Sterker nog, als we De Bijbel erop naslaan, blijkt dat we voor God allen gelijken zijn. De Nieuwe Bijbelse Vertaling door de EO laat lezen in Job 33.: Voor God zijn wij elkaars gelijken, jij bent net als ik uit leem gevormd. Het lijkt erop dat God die mening toch enigszins heeft bijgesteld, of in ieder geval z’n volgelingen zich het recht hebben toegekend om dit voor Hem te doen. Wat dan weer heel erg fout zou zijn. Enfin, het is nogal tegenstrijdig allemaal.
Betreurenswaardig is het feit dat dergelijke verklaringen een podium krijgen. Een spotlight waarin ze net lang genoeg te zien zijn, om ons te doen twijfelen aan de ontwikkeling en emancipatie waar we jarenlang zo hard voor hebben gevochten – en nog steeds doen. Of het nu gaat om rassenproblematiek, seksuele geaardheid of religie: de vrijheid kan niet beperkt worden door de ander z’n overtuiging.
Het zoveelste bewijs dat we nog steeds niet alles voor lief mogen nemen
Ongeacht het feit dat we Nederland beschouwen als een ongekend vrij land, schort het hier en daar toch aan enige basale emancipatie. Het is van de zotte dat Kees van der Staaij een podium krijgt om overladen van hypocrisie te verkondigen dat hij zich helemaal kan vinden in de Nashville-Verklaring. Alsof we überhaupt moeten luisteren naar het geschreeuw van een ‘groep’ die tot voor kort nogal in een kwaad daglicht stond door de ‘vreemde hobby’s’ van priesters in achterkamertjes van kerken en kloosters. Alhoewel, dat foute gedrag kan natuurlijk ook ‘genezen’ worden – zullen we maar zeggen.
Ik ben blij dat de jongere generatie zich duidelijk afkeert van dergelijke statements en men geen onderscheid maakt, zoals God dat in de Heilige geschriften ook niet doet of deed. Of wel, of niet – geen idee. Blijkbaar kun je niet zijn wie je wil zijn, zonder daar verantwoording voor af te moeten leggen en/of hiervoor ‘ziek’ verklaard te worden. Ik kan alleen maar hopen dat meneer van der Staaij nooit een Ministers-functie mag bekleden want dan zal hij de nodige uitzonderingsregeltjes toe moeten passen – zoals het geloof hem dat beveelt. Misschien wordt het tijd om een poetslap over het geloof te halen. De boel een beetje te boenen en te doen glinsteren als nooit tevoren. Zodat het voorlopig nog eventjes meekan, in de moderne wereld waarin we leven. Een wereld die we absoluut moeten beschermen tegen een terugval vol pre-historische opvattingen.