Wat is het verhaal van Lucie Blackman?

Het gaat om de nieuwe Netflix-documentaire Missing: The Lucie Blackman Case, die de feiten en theorieën rond de verdwijning van een 21-jarige stewardess uit Groot-Brittannië in beeld brengt. Blackman had een grote fascinatie voor de Japanse cultuur en verhuisde daarom naar Tokyo en ging daar aan de slag als moderne geisha. Binnen deze functie liet ze zich betalen om met name zakenmannen gezelschap te houden, waarbij ‘intieme handelingen’ uitdrukkelijk niet tot haar takenpakket behoorden.

In 2000 verdwijnt Blackman op onverklaarbare wijze van de radar en besluit haar vader naar Tokyo af te reizen. De politie laat echter weinig los over het onderzoek naar haar vermissing, waardoor haar vader zich genoodzaakt voelt om de media in te schakelen. Al gauw doen verschillende angstaanjagende theorieën de ronde: Blackman zou zich hebben ingelaten met een gewelddadige sekte, maar haar vader blijft zich tegen deze sterke verhalen verzetten. De documentaire over de verdwijning van Lucie Blackman is te zien op Netflix: hieronder kun je de trailer van de nieuwe misdaaddocumentaire bekijken:

 

De regie ligt in handen van Hyoe Yamamoto

Missing: The Lucie Blackman Case wordt geregisseerd door Hyoe Yamamoto, die een vrij rechtlijnige documentaire neerzet. Zowel familieleden als journalisten komen in de documentaire aan het woord, evenals verschillende Japanse politierechercheurs. De chaotische opzet binnen deze structuur zorgt echter wel voor enige verwarring bij de kijkers. Daarnaast is Yamamoto feitelijk, maar weet weinig sensatie te genereren, terwijl dit een fundamenteel element is binnen het true-crime televisiegenre. Bovendien benadrukt Yamamoto voortdurend dat de verdwijning van Blackman enorm contrasteert met de vredelievende inborst van de Japanse samenleving.

Toch zijn de meeste kijkers te spreken over de documentaire en noemen hem fascinerend, frustrerend en hartverscheurend. Dit heeft met name te maken met de inzet en strijdbaarheid van Lucie’s vader, die eveneens als rode draad van de documentaire fungeert. Het is aan te raden de documentaire ondanks zijn kabbelende karakter tot het einde uit te kijken, want het venijn van de verdwijning zit zoals gewoonlijk in de staart.