Het gros van de backpackers dat per motor Vietnam ontdekt begint in het noorden en eindigt in het zuiden. Doordat onze reis in het zuiden begint is er een groot aanbod van motoren. Mijn oog valt op zwarte zwarte Honda Win met contrasterende rode Vietnamese vlag. De tweede motor, wederom een Win met originele zilverkleurige tank inclusief functionele roest is ook snel gevonden. We hebben zowaar onze eerste motoren ooit gekocht.
Met de blauwe eigendomspapieren op zak en de motoren netjes geparkeerd wanen we onszelf een weg door de locale markt. Waar je ook kijkt, overal zijn mensen in de weer met hun producten. Van levende vissen, verse groenten en fruit tot kikkers en kip. Om de drie meter krijgen mijn zintuigen nieuwe prikkelingen, geuren en zie ik verbazingwekkende taferelen. Ik ben in Azië. Voor omgerekend 20 eurocent eten we verse noodles met rijst, aan de welbekende lage tafeltjes en stoeltjes. De route is uitgestippeld en met een voldaan gevoel en een volle maag slapen we voor 22:00. De wekker staat immers ingesteld op 05:30.
Vietnam per motor
Rijdende langs de ‘voorsteden’ van Ho Chi Minh ontdek ik, zoals dat in elke relatie ook gaat de voordelen en nadelen van in dit geval mijn motor. Waar we de voorsteden achter ons laten en de afstand tussen de ‘woningen’ van enkele meters tot honderden verandert begint de motor te haperen en stond ik stil in een leeg gebied. Dag één en nu al pech. Gelukkig is daar mijn guardian angel (in de vorm van een locale vietnamees) die zonder een woord Engels te spreken mijn motor uit elkaar haalt. De man kijkt gefronst en rijdt zonder pardon weg. Daar sta ik, met een gedemonteerde motor in de fucking middle of nowhere in Vietnam. Na een klein kwartier zie ik in de verte de man vrolijk zwaaien, met de nodige onderdelen in zijn hand. De man bleek de nodige, nieuwe onderdelen te hebben gehaald en binnen no-time is mijn trouwe ros weer ready to go.
Door onze verplichte stop zullen we het niet redden om naar Dallat te rijden. Gelukkig worden we warm ontvangen in een resort, ver in de bergen. Prachtige kamers, lieve mensen en lekker eten. Dit had zo moeten zijn.
Uitgeslapen en wel vervolgen we onze weg naar onze eerste tussentop: Dallath. Dallath is een stad hoger gelegen in de bergen. Het is er koel en aangenaam. We arriveren bij het Hostel en worden uitgenodigd voor het family dinner. Ik voel me vereerd dat ik met de eigenaar van het hostel en zijn vrouw en kinderen mag eten. Niet wetende dat het family dinner bestaat uit het eten met de andere gasten in het hostel. De eigenaar brengt een kan met inhoud en slechts één shotglaasje. We drinken eigen gedistilleerde rijstwodka totdat we een echte familie zijn.
Op zoek naar het echte Vietnam
Het is slechts enkele uren van Dallath, naar Na Trang en de wegen zijn prachtig. Het rustige landschap maakt plaats voor de drukke straten van Na Trang die wordt overspoeld door Russische toeristen, die de complete stad lijken te beheren. Alles is afgestemd op de Russische toeristen. Ik denk niet dat we hier lang zullen verblijven.
’s Ochtends vertrekken we zo vroeg mogelijk naar wat het paradijs zou zijn. 200 km over de highway 1 van Vietnam. We hadden ons voorbereid op een levensgevaarlijke rit over de drukke snelweg. Gelukkig was het zondag en werd dit ons bespaard. Na uren rijden en de zadelpijn negeren gingen we stijl naar beneden richting een kustplaatsje. Dit was een lokaal vissersdorpje waar niemand een woord engels spreekt, waar er buiten op straat wordt gekookt en iedereen voor elkaar zorgt. De mannen vissen en de vrouwen koken. We worden warm ontvangen en men wijst ons de weg naar onze verblijfplaats. Aan het einde van het dorp, aan de kust is een bar en zijn er strandhutjes waarin geslapen kan worden. Een nog niet ontdekte plek door het gros van de toeristen. Dit is het paradijs en hier zullen we enkele dagen blijven.
Uitzichten die je bijblijven
Naast de eeuwenoude gebouwen en het grote aantal kroegen heeft Hoi An een prachtige kustlijn. Witte stranden en een helder blauwe zee die op een temperatuur is dat het bijna geen afkoelen meer is. We verblijven hier enkele dagen om te genieten van deze prachtige stad. Wanneer onze laatste dag is aangebroken zit uitslapen er niet in. Om welgeteld 04:30 rijdt ik met mijn motor richting de strandtent waar ik de afgelopen dagen de nodige locale biertjes nuttigde. Dit maal om de opkomende zon te bekijken. Twee kilometer ver op zee, op een paddleboard om precies te zijn. De opkomende zon is een van de indrukwekkendste uitzichten die ik ooit heb mogen aanschouwen. Na een bacon ontbijt met ice coffee starten we onze motoren en rijden we van Hoi An naar Hue.
Vanuit Hoi An rijden we naar Hue, en van Hue naar Koh Sanh. Hier staat de rit van onze roadtrip op ons te wachten. ‘go for it if you have some faith in your bike’ zeiden de locals tegen ons. Met wat extra benzine in colaflessen op onze motoren gebonden beginnen we aan de rit. Adembenemende uitzichten, kilometers niemand tegen komen en genieten van het prachtige landschap van Vietnam met aan de linkerzijde de bergen van Laos. Dit is het echte gevoel van vrijheid en avontuur.
go for it if you have some faith in your bike
Arriverend in Hanoi proberen we onze motoren te verkopen. De supply and demand bleek in Hanoi toch nét iets anders te zijn dan in Ho Chi Minh. Met een aardig verlies verkopen we onze motoren aan een locale dealer. We zijn blij dat we veilig zijn gearriveerd en de belevenis van rijden op een motor door Vietnam is onbetaalbaar.
Real Sapa
we stappen binnen bij Friends Travel Vietnam. Een reisorganisatie die je letterlijk met alles kan helpen. Van een ontbijtje, een visum tot een compleet georganiseerde reis. Dit eerste hebben we meerdere keren gedaan, maar we kwamen voor het laatste. Onze eerste reis was de Real Sapa Experience. Geen toeristische routes, trappen met leuningen en westers eten. Nee. We trotseerden de bamboe-bossen, aten samen met de locals en ontdekten wegen waar geen westerling eerder liep. Met een prachtig uitzicht, de liefste mensen en een beleving die je niet weer zult vergeven is Sapa een highlight die je niet mag overslaan.
Halong Bay
Met nog een paar dagen in Vietnam te besteden vertrokken we, op aanraden van de reisorganisatie, richting Halong Bay. Na een trek van 30 km verdienden onze voeten de nodige rust en dat kregen ze. Opgehaald worden in een privé bus, je tas niet hoeven te dragen en een oase aan luxe. Dit is hoe je Halong Bay wilt ervaren. Waar alle Aziaten het zonlicht vermijden en binnen aten zaten wij op het dek van het luxe cruiseschip te dineren tussen de rotsen.
Het einde van mijn reis is in zicht. Ik geniet nog enkele dagen van de prachtige stad Hanoi. Ik eet het locale street food terwijl ik op de welbekende kleine krukjes zit en neem de beste massages. Drie weken is veel te kort, maar één ding weet ik zeker: dit smaakt naar meer.
Ga jij binnenkort naar Vietnam of zijn er plannen? Vraag dan hier je visum aan.