In het zonnetje mijn band plakken. Het leek een prima idee. Toch liep het een beetje anders toen ik mij afgelopen weekend met een laptop (Youtube tutorial voor de zekerheid) op mijn stoepje in Amsterdam-West installeerde. Binnen een paar uur was de eindstand pijnlijk duidelijk. Ontdaan van mijn mannelijkheid stond ik niet alleen een nieuwe binnenband aan te schaffen, mijn laptop was ook aan reparatie toe.
Hoewel ik misschien net wat onhandiger dan gemiddeld ben staat de a-technische man zeker niet alleen. Steeds minder moderne mannen zijn in staat om eenvoudige huis-tuin-en-keuken reparaties op zich te nemen. Ook op gespecialiseerd niveau worden mannen minder handig. Technische opleidingen zien het aandeel vrouwen voortdurend groeien en op het MBO maken jongens minder kans op een werk-leerplaats dan voorheen.
Waarom mannen niks meer zelf kunnen
Wanneer het gaat over het slechte presteren van jongens in het onderwijs wordt er gesproken over het “jongensprobleem/meisjessucces”. Het “jongensprobleem/meisjessucces” zou te wijten zijn de grote rol van vrouwen binnen het onderwijs en de opvoeding. Binnen de sociologie noemen ze dit feminisering: “het toenemen van de invloed van het vrouwelijke in de samenleving”. In principe betekent het dat de samenleving als geheel vrouwelijker wordt naarmate de vrouw een belangrijkere rol binnen die samenleving krijgt.
En het klopt! Binnen het basisonderwijs is bijna geen man meer te vinden, inmiddels is ruim 85% van de instromers vrouw. Bovendien eindigt bijna 40% van alle huwelijken in echtscheiding (CBS, 2010) waarna de vrouw in de meeste gevallen de opvoeding voor haar rekening neemt. Kortom: jonge jongens hebben geen mannelijk rolmodel meer waardoor ze zich vrouwelijker ontwikkelen.
De komst van de metro-man
In 1994 ziet journalist Mark Simson de bui al hangen wanneer hij schrijft over de opkomst van de metro-man. Volgens Mark is de metro-man een man die vrouwelijke trekjes vertoont en/of vrouwelijke gevoelens heeft, maar wel heteroseksueel is. De metro-man heeft veel aandacht voor zijn uiterlijk (haardracht, kleding en cosmetica).
21 jaar na het artikel van Mark Simson is de metro-man eerder regel dan uitzondering. Als de moderne man het niet over zijn gevoelens heeft valt hij je lastig met anekdotes over dat ene koffietentje waar ze echt de beste flat white serveren of die nieuwe yoga school waardoor hij zich nu echt in balans voelt.
De moderne man gaat liever naar de sportschool dan de kroeg. Eiwitshakes in plaats van pils. De moderne man ziet er altijd goed uit maar dit gaat blijkbaar ten koste van zijn bèta-vaardigheden. Moderne mannen repareren hun telefoon niet, ze e-mailen hun vriendin over hoe onthand ze zich voelen. Het is een pijnlijke conclusie, maar de moderne man is een sukkel.
Kunnen we dit echt allemaal op de feminisering afschuiven?
Is dit echt allemaal de schuld van de belangrijkere positie van de vrouw binnen onze samenleving? Ik betwijfel het. Feminisering is een complex begrip. De conclusie dat jongens zich tegenwoordig vrouwelijker ontwikkelen is moeilijk te verdedigen. Om een dergelijke uitspraak te doen moet je eerst een consensus bereiken over wat “mannelijk” en “vrouwelijk” eigenlijk inhoud, en dat is moeilijker dan dat je denkt. Bijvoorbeeld: mannen scoren beter wanneer het aankomt op navigeren, ruimtelijk inzicht en techniek. Vrouwen scoren op hun beurt beter wanneer het aankomt op communicatie.
Sekseverschillen en genderverschillen
Je kunt je afvragen of dit soort verschillen wel echt op geslacht terug te leiden zijn. Jongens speelgoed is meer gericht op bouwen en puzzelen waardoor hun ruimtelijk inzicht bovengemiddeld ontwikkeld. Tegen meisjes wordt vanaf de geboorte aantoonbaar meer gepraat waardoor zij taalkundig en communicatief sterker zijn. In dit voorbeeld lijkt er dus eerder sprake te zijn van een verschil in gender dan sekse.
Neem je verantwoordelijkheid
Wie de schuld ook draagt en wat de rede ook is, mannen zijn zich door de jaren heen compleet anders gaan profileren. Het is aan ons om het tij te keren. Tot die tijd moet ik misschien niet al te hoog van de toren blazen. De realiteit is dat ik mijn band niet kan plakken en dat ik schrijf voor een magazine dat mannen adviseert welke kleur ze deze herfst het beste kunnen dragen.