Wat doen jullie precies als Stone gallery?

Max: Wij hebben een vaste galerie in Baarn. Daar zijn we een paar uur per week op zaterdagmiddag open voor publiek. De rest is bij ons op afspraak. Daaromheen doen wij veel exposities en samenwerkingen. Waar we eerst meer met de verzamelaars bezig waren, ging dat steeds meer richting de interieurdesigners. Zo zijn we een paar jaar geleden naar de kunstbeurs gegaan en zijn we ook in die kunstwereld beland. Wat wij doen, is eigenlijk de beste stukken in de wereld te pakken krijgen, die op een hele mooie manier presenteren door middel van subtiele sokkels en verlichting, en samenwerken met interieurdesigners.”

Hoe is Stone gallery ooit begonnen?

Roy: “Mijn vader had een Tsjechische vader en een Nederlandse moeder. Hij is in Brazilië terechtgekomen en heeft daar voor een lange periode gewoond. In 1963 kwam hij naar Nederland met het idee om een groothandel te beginnen in Braziliaanse producten. Hij handelde onder andere in stenen, maar ook producten zoals koffie, hout en droogbloemen. Eigenlijk typische dingen waar Brazilië sterk in is. Op den duur is dat meer specifiek richting de stenen, kristallen en fossielen gegaan.”

 “Toen ik mijn school afgemaakt had en iets meer ging ondernemen, toen ben ik samen met een collega bijvoorbeeld ook eigen expedities gaan doen naar Rusland, Siberië, Amerika en Brazilië, om zelf stenen te vinden. Dat was allemaal heel avontuurlijk, en zo ben ik over de hele wereld geweest om op zoek te gaan naar mooie stenen. Dan werd je gedropt met een helikopter in the middle of nowhere en werd je na twee weken weer opgehaald. Dat zijn hele gave verhalen natuurlijk, en we hebben daar nog steeds stukken van in de collectie. Mede door dit soort dingen zijn we gekomen waar we nu staan.”

Stone gallery
Woestijnroos in project Amsterdam. Fotograaf: Marc van Praag

Hoe zijn jullie het bedrijf ingerold?

Max: “Ik hielp al wel wat mee achter de schermen, maar ik ben gewoon gaan studeren. Mijn droom was eigenlijk om op de Zuidas bij een groot consultancybureau aan de slag te gaan. Na deze studie heb ik een poosje gewerkt, en toen zei ik tegen mijn vader: ‘Ik heb wel wat ideeën, en wil hier toch wel een jaartje proberen.’ Dat is nu alweer een paar jaar geleden. Sinds 2015 hielp ik wel een beetje mee en sinds drie jaar zit ik echt fulltime erbij. Toen heb ik de beslissing gemaakt om echt het bedrijf in te gaan. Mijn vader nam in 1982 het bedrijf over van zijn vader.”

Roy: “Mijn vader is in 1963 gestart en toen heb ik het in 1982 overgenomen. De rode draad is wel grappig. Zowel Max als ik hadden niet het idee om dit werk te gaan doen. Ik wilde eigenlijk andere dingen gaan doen, en dat vond mijn vader ook prima. Toen mijn vader overleed, ben ik toch tijdelijk het bedrijf ingestapt. Ik was toen nog maar 17, en zat nog op school. Uiteindelijk ben ik blijven plakken, en is dit permanent gebleven.”

Waar komt de fascinatie voor stenen, kristallen en fossielen vandaan?

Max: “Toen ik een jaar of tien was, nam mijn vader me mee op vakantie naar Brazilië. Hij was daar eigenlijk voor de business. Ik kan me herinneren dat we daar in de groeven waren, en dat ik mijn eerste kristal vond. Dat zijn van die dingen die je bijblijven, en dan word je daar helemaal door geïntrigeerd. Ik loop al mijn hele leven in de galerie rond, en zie steeds meer bijzondere stukken, dat vind ik het gaafste.

Verhaal Max Stone Gallery
Max Masin (8 jaar oud), Brazilië, 2001.

Roy: “Je zou verwachten dat je als een klein jongetje al helemaal gefascineerd zou zijn door dino’s of kristallen, maar dat was bij mij niet zo. Bij mij is het ben ik dus uit noodzaak de zaak ingerold. Ik ben gaandeweg totaal geïntrigeerd en geboeid geraakt door de wereld van de kristallen. Iedereen loopt de hele dag over deze aardkloot, en we hebben geen idee wat voor wonderen zich vanbinnen afspelen. Ook hou ik van het hele gevoel en de geschiedenis erbij.”

Stel ik wil een mooi item bij jullie kopen, aan wat voor prijs moet ik dan ongeveer denken?

Max: “Dat loopt bij ons heel erg uiteen. De meeste van onze stukken liggen meestal tussen de 250 euro en de 10.000 euro, maar daarboven hebben we bijvoorbeeld ook een stuk van boven een miljoen. Tussen de 10.000 en de 100.000 hebben wij ook best wel veel stukken. Elke prijs is eigenlijk gebaseerd op zeldzaamheid en compleetheid van de stukken, en de gehele markt.”

Roy: “Voor elke portemonnee is er wat. Je krijgt een mooi object in je woonkamer voor tussen de 250 en 2500 euro. Dat kan half Nederland zich permitteren. Dat geeft iedereen wel een keertje uit aan een schilderijtje of een vaas of wat dan ook.”

Dat stuk van boven een miljoen, wat voor iets is dat?

Max: “Dat is een ichthyosaurus. Dat is een dolfijnachtige sauriër van 180 miljoen jaar oud. Dat stuk is een fossiel aan de wand van 3,5 meter, en is een origineel gesteente, helemaal in originele staat en in perfecte conditie. En wat het stuk al helemaal bijzonder maakt, is dat het een zwangere moeder is met twee embryo’s in de buik, en die zie je ook heel erg goed.

Ichthyosaur-Interior-0
Ichthyosaurus met twee embryo’s in de buik, 180 miljoen jaar oud.

Hoe komen jullie dan aan die stukken?

Max: “Nou, dat is altijd een beetje het saaie antwoord: contacten. We bestaan al meer dan 60 jaar, dus in de loop der tijd heb je best wel wat contacten opgebouwd. Zeker wanneer wat speciale stukken hebt verkocht en ingekocht bij onze leveranciers, dan krijg je ook speciale stukken aangeboden. Zo vonden ze laatst in Brazilië of Uruguay en in de Sahara wat unieke stukken. Als ze dan iets speciaals vinden, dan worden wij vaak als eerste gebeld. Zo krijgen we toch de speciale stukken te pakken.

Wat maakt het werk zo leuk?

Roy: “Ik word steeds meer geboeid door de ontzettend leuke reacties die je krijgt van mensen, vooral wanneer wij ze confronteren met onze stukken. De mensen worden er echt blij van en zijn vaak totaal verrast van wat wij laten zien. Dan kom je mensen tegen die wel eens wat steentjes hebben gezien op een braderietje, maar niet op het niveau waarop wij ze presenteren. Dat bevordert die fascinatie. Ik raak iedere keer meer verbaasd wanneer we op een beurs staan zoals op een Kunstbeurs, die verder uitreikt buiten het kleine wereldje van de kenners. Het is bijzonder dat mensen een voorwerp nog nooit gezien hebben, terwijl het voor ons inmiddels natuurlijk heel normaal is

Max: “Dat is natuurlijk superleuk. Wij doen heel erg ons best om die beste stukken te pakken te krijgen, en heel mooi te presenteren op wat voor manier dan ook. Dan zijn die reacties gewoon geweldig.”

Hoe is het eigenlijk om als vader en zoon samen te werken?

Roy: “Zonder wrijving geen hoogglans, hè? Een uitdrukking die in onze branche ook goed past, omdat er veel gepolijst, geslepen en gezaagd wordt. Maar nee, over het algemeen is heel erg leuk. Het was een soort stille wens van mij dat Max hier naartoe zou komen, maar dat heb ik nooit zo geuit. Dat omdat ik wel vond dat hij zelf gelukkig moest worden, en het zijn keuze was.”

Roy Masin (26 jaar oud), Oerol, Rusland, 1991.
Roy Masin (26 jaar oud), Oerol, Rusland, 1991.

“Ik had het ook prima gevonden als hij heel wat anders gedaan had. Maar dit vind ik wel heel erg leuk. En bovendien: voor het bedrijf zelf is het ook heel goed omdat Max dingen toevoegt met zijn kennis die hij in zijn studie geleerd heeft. Het helpt ook mee dat hij als jong mens in de maatschappij staat. Daarmee voegt hij weer dingen toe die ik niet toe kan voegen. Dat, in combinatie met mijn kennis en het netwerk, zorgt natuurlijk voor een mooie ontwikkeling. Als je alleen maar de oude koers blijft volgen, dan is er veel minder ontwikkeling in het bedrijf. Ik vind dat heel erg leuk.”

 Max: “De samenwerking over het algemeen is gewoon supergoed. We kunnen het goed met elkaar vinden, anders was ik ook het bedrijf niet ingegaan. We voelen elkaar vooral heel goed aan. Mijn vader heeft natuurlijk zijn ervaring en kennis, en daar kan ik heel veel van leren op dat gebied, en ik heb mijn innovatie en de moderne kijk erop.

Waar zijn jullie momenteel dan bijvoorbeeld mee bezig?

Max: “In juni deden wij mee aan een grote intetnationale kunstbeurs in Londen. Daar komt bij ons altijd heel veel voorbereiding bij kijken, zeker nu Engeland buiten de EU valt. Je moet voor het transporteren hele lijsten meenemen van tevoren, met foto’s en afmetingen van elk stuk wat je meeneemt. Wij gaan acht pallets meenemen, dus logistiek is er best wel veel werk.”

Roy: “Wij willen ook wat spectaculairs met onze stand doen, met aparte kleuren en aparte standbouw. Dus daar moet je ook veel over nadenken, hoe je dat precies doet. Mensen hebben vaak niet het idee dat zoiets zoveel tijd kost.

Max: “Daarnaast werken we momenteel veel samen met wetenschappers en universiteiten en ook die musea voor certificeringen bijvoorbeeld, dus om dingen te onderzoeken. Zo hebben we bijvoorbeeld een hele speciale meteoriet. Het gaat hier om een maan-meteoriet. Op het eerste zicht is het gewoon een brok steen, en die moet echt goed onderzocht worden. Daarvoor hebben wij samengewerkt met een onderzoeker van een universiteit in Duitsland, die ook voor de NASA heeft gewerkt. Ook heeft museum ‘Naturalis’ daaraan meegewerkt. Door die onderzoeken kunnen wij de certificering in orde kunnen brengen. Zo weten we zeker dat het een stukje maan is. En sterker nog, op dit moment is dit het grootste stuk maan op de markt in de hele wereld.

Stone gallery Laren
Amethist in project Laren. Fotograaf: Roel Marius Brouwer

Roy: “Dit gaat dan echt over een maansteen. Dit is een steen die van de maan komt, maar niet door de astronauten van de Apollo vluchten mee teruggenomen is. Deze is echt op aarde gevallen als een meteoriet. Wij gaan deze binnenkort veilen. Deze veiling start tijdens volle maan, en daar gaan wij een NFT van maken, en hem via die manier veilen.”

Een NFT, dat klinkt behoorlijk modern. Past dat bij de doelgroep?

Roy: “We trekken een steeds jongere doelgroep aan. Vanaf 25 jaar al ongeveer. Dat heeft voor een deel met de komst van Max te maken, maar ook met de coronatijd en met de markt. Het is enorm veranderd. Als je het acht jaar geleden aan mij gevraagd had, dan had ik gezegd tegen Max gezegd: ‘Je moet maar niet in die zaak komen, want die klanten zijn van mijn leeftijd of ouder.’ Dat is helemaal omgedraaid in de afgelopen jaren.

Max: “Onze generatie toch bewuster met dingen bezig, en we geven toch bewuster ons geld uit. We willen misschien liever een designmeubel dan dat het hele huis vol staat met allemaal prullaria. Wij proberen als Stone gallery eigenlijk de schoonheid van de aarde toegankelijk te maken voor dat bredere publiek, en niet alleen aan kenners. We merken dat we daarmee echt de ogen openen van heel veel mensen. Daarmee laten we ook zien hoe kwetsbaar de aarde is, en leveren wij toch ook een kleine bijdrage aan de bewustwording.

Bekijk de website van Stone gallery voor de collectie, projecten en meer informatie.

Hoofdfoto: Max (3e generatie) & Roy Masin (2e generatie) tijdens kunstbeurs PAN Amsterdam.
Fotograaf: Suzanne van de Laar